Als er een manier was om de klok tien jaar terug te draaien en even opnieuw te beginnen bij mijn 20e verjaardag zou ik het zo doen. Niet omdat de afgelopen 10 jaar nou een en al feest waren, maar omdat dertig echt heel eng klinkt. Ik omschreef het afgelopen weekend al als één voet in het graf hebben. Sorry lieve lezers, maar zo voelt het voor mij echt. Dat na twintig dertig komt, voelde al spannend genoeg. Maar na dertig komt veertig. En dat is gewoon te oud! (Excuses aan iedereen die 40 of ouder is, deze opmerking is niet persoonlijk bedoeld). En daarom verplicht ik mezelf om nu even te gaan zitten en deze blog te schrijven. Ik werp een blik op de dingen die ik heel graag in mijn twintiger jaren achterlaat en neem advies in me op die mijn dertiger jaren wat makkelijker zullen maken. Hoop ik!
Onzeker over waar ik van houd?
Absoluut nooit meer! Het heeft jaren van mijn leven gekost om toe te geven dat de dingen waar mijn 13-jarige zelf van hield vrijwel exact hetzelfde zijn als waar mijn 30-jarige zelf van hield. Waarom ik het al die jaren wegduwde? Omdat ik dacht dat van bepaalde dingen houden niet oké was. Ik werd er immers om gepest, dus dat moest wel wat zeggen toch? Maar als 30-jarige omhul ik mezelf met de dingen waar ik van houd. Fantasy boeken, chocola, stilte, DIY, zingen, diepe gesprekken, slapen en mensen van alle mogelijke genders. Wat een genoegen om daar weer van te (mogen) houden!
De neiging om me alsmaar te bewijzen…
Dit is een lastige, want die neiging zit er momenteel wel nog. Al is die een stuk zwakker dan jaren geleden. Ik hoef me aan niemand te bewijzen. Niet aan jou, lezer, en al helemaal niet aan mensen wiens mening ik niet heb gevraagd. Ik hoef alleen maar aan mezelf te bewijzen dat ik mijn best doe. Pas op het moment dat ik, met goede reden, teleurgesteld in mezelf ben, heb ik reden tot zorgen. En tot die tijd doe ik vooral wat voor mij goed voelt.
Niet overal op ingaan
Ik heb een grote gevoelswereld. Mooi verwoord he? Wat het eigenlijk betekent is dat ik snel en veel voel. En de emoties die daarbij horen, die hebben in altijd nogal overrompeld. Gelukkig merk ik dat ik met de jaren al die gevoelens ook steeds vaker tot halt kan roepen. Eerst stopte ik de emoties en liet ik ze niet meer toe. Nu pauzeer ik de emoties en geef ik ze op een ander moment, op een gezonde manier de ruimte. Heel concreet betekent dat voor mij bijvoorbeeld: bij familie diners niet iedere keer weer de discussie aangaan over de rechten van de LHBTIQ+ gemeenschap, maar aangeven dat ik me onprettig voel bij het gespreksonderwerp en op een ander moment informatie delen die ik waardevol vind. Dat gaat natuurlijk niet altijd helemaal goed, maar ik doe mijn best.
Oude angstig onder ogen zien
Oh jee, wat ben ik angstig over onze verhuizing. We gaan terug richting de stad waar ik geen fijne puberteit had. Die niet fijne puberteit lag aan allerlei facetten. Mezelf niet begrijpen, de mensen om me heen niet begrijpen en me ook niet begrepen voelen. Typische puberdingen zou je zeggen. Maar met mijn grote gevoelswereld, ervaarde ik de dingen die ik toen ervaarde als behoorlijk indrukwekkend. Ik blik er inmiddels met een andere bril op terug. Ik deed mijn best, de mensen om mij heen deden hun best. Het is nou eenmaal wat het is. Ik heb mijn angst om mensen van vroeger opnieuw te ontmoeten deels overwonnen en ook dat hoort bij 30 zijn. De hoop is natuurlijk wel dat ik vóór mijn 40e helemaal geen last meer heb van die oude angstgevoelens.
Ik weet waar ik goed in ben
En ook waar ik wel goed in ben, maar waar ik geen plezier uit haal. En laat dat nou een behoorlijk belangrijke kwaliteit zijn. Het heeft jaren (écht JAREN) geduurd voordat ik het kon finetunen, maar inmiddels sta ik helemaal stevig in wat ik kan en wil. De combinatie van beide facetten heeft er voor gezorgd dat ik nu werk doe waar ik veel voldoening uit haal, zonder in te leveren op levensvreugde. Wat een feest!
Ik weet waar mijn valkuilen liggen
Na een paar jaar ben ik uitgekeken op de gele muur in onze woonkamer. Ik luister graag een lied of album totdat ik het niet meer kan aanhoren. Ik kan een heel kort lontje hebben. Er zijn dagen waarop ik geen geluid kan verdragen. Mijn lijst met valkuilen is niet kort, maar ik ben best trots dat de lijst bestaat. Iedere valkuil die ik kan benoemen, heeft namelijk ook een oplossing. Althans, een oplossing die op dit moment past. En dat betekent dat ik er vrijwel altijd wel weer uit kom. En die balans maakt mijn leven zo mooi.
Toen ik een paar dagen geleden begon aan deze blog, wist ik niet waar ik zou eindigen. Zou ik nog meer in de put zitten na het schrijven? Of zou het me juist goed doen om een paar feitjes op een rij te zetten? Je raadt het nooit, maar ik voel me nu stukken beter dan toen! Wat heb ik toch een rugzak aan tools en positieve ervaringen die ik mee mag nemen richting de 31. Ik geef toe dat ik best trots ben op mezelf. En weet je wat? De afgelopen 10 jaar hebben me eigenlijk heel veel gebracht dat ik met veel liefde de komende 10 jaar mee zal nemen. Is dat even mooi meegenomen 😉
Wat nam/neem jij mee nu je ouder wordt? Laat hieronder een berichtje achter!
Charlie Dingelstad-Machiels
Deel deze post met jouw vrienden en familie!
Charlingual
Hoi, ik ben Charlie. Mij zou je kunnen kennen van de Online Handwerk Club of van mijn vele artikelen over Slow Living, Handwerken en Duurzaamheid. Ik ben altijd op zoek naar de mooie dingen in het leven en doe mijn best om op mijn eigen manier bewuste keuzes te maken. Wist je dat er iedere werkdag een nieuw artikel of nieuwe video online komt? Schrijf je in voor de nieuwsbrief en mis niks!
Volg mij online
Nieuwste blogs
