Zeer vermoeiende dagboek #3
Ik liep vandaag een oud studiegenoot tegen het lijf. Zo een waar je braaf "hoi" tegen zegt. Zo een waar je verder weinig tegen te vertellen hebt. Maar vandaag veranderde onze relatie binnen een paar tellen.
Ik liep vandaag een oud studiegenoot tegen het lijf. Zo een waar je braaf "hoi" tegen zegt. Zo een waar je verder weinig tegen te vertellen hebt. Maar vandaag veranderde onze relatie binnen een paar tellen.
Toegeven waar je allemaal last van hebt. Niet alleen de buitenwereld maar ook aan jezelf. Het was voor mij afgelopen november de eerste stap. Eerlijk zijn over wat er allemaal speelt. Ten eerste tegenover mezelf. Het was niet makkelijk.
Inmiddels zit ik al 70 dagen thuis. Oververmoeid en onwel. Het wordt tijd om dingen los te laten en op papier te zetten, dus waarom niet hier?